A Knowledge Management on Local Wisdom: A Case Study of Ban Non Cotton Weaving Group, Kham Pom Sub-District, Wapi Pathum District, Mahasarakham Province

Authors

  • Parit Sati Mahasarakham University
  • Vanida Promla Mahasarakham University

Keywords:

knowledge management, local wisdom, Ban Non cotton weaving group

Abstract

The objectives of this research are to: 1) study the local wisdom of cotton weaving of the Ban Non Cotton Weaving Group, and 2) examine the knowledge management processes related to the local wisdom of cotton weaving of the Ban Non Cotton Weaving Group, located in Kham Pom Subdistrict, Wapi Pathum District, Mahasarakham Province. This qualitative research combines survey methods and document analysis. The key informants include eight government officials, nine community scholars and members of the Ban Non Cotton Weaving Group, and three local leaders from the Ban Non area. The research instruments consist of interviews and observational forms. Data collection involved field visits, utilizing both participatory and non-participatory observation, in-depth interviews, and focus group discussions. Data analysis employed descriptive statistics, including frequency, mean, percentage, and analytical description. The findings reveal that: 1) The local wisdom of cotton weaving in the Ban Non Cotton Weaving Group demonstrates the transmission of cotton weaving knowledge from ancestors, primarily used for producing clothing. All women in the community receive this knowledge transfer, accumulating skills and experiences to achieve proficiency. Over time, they adapt or simplify weaving methods to suit environmental and societal changes, reflecting the dynamic nature of the community. 2) Knowledge management of local wisdom in cotton weaving within the Ban Non Cotton Weaving Group involves a structured process comprising six key steps: defining knowledge, seeking additional knowledge, exchanging knowledge, storing knowledge, transferring knowledge, and applying knowledge.

References

กนกพร ฉิมพลี. (2555). รูปแบบการจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านหัตถกรรมเครื่องจักสาน : กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชน จังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคมและการจัดการสิ่งแวดล้อม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. กรุงเทพฯ.

กมล สุดประเสริฐ. (2540). การวิจัยปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมของผู้ปฏิบัติงาน พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : เจ. เอ็น.ที.

กมลทิน พรมประไพ, จำรูญ แพงยัง, สุนทร อ่อนวัง, เพียงเดือน โล่สดใจ และเอม อ่อนวัง. (2545).ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านการทอผ้าพื้นเมือง : กรณีศึกษาอำเภอทองแสนขัน จังหวัดอุตรดิตถ์.การค้นคว้าด้วยตนเองสาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร. พิษณุโลก.

กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2557). การจัดการความรู้ ปัจจัยสู่ความสำเร็จ. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 5 (ฉบับพิเศษ), 134-144.

กิตติพงษ์ เกียรติวิภาค. (2559). การศึกษาและพัฒนาการนำผ้าฝ้ายทอมือมาประยุกต์ใช้ในการ สร้างสรรค์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์กรณีศึกษา: กลุ่มหมู่บ้านผ้าฝ้ายทอมือดอนหลวง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน. ศิลปกรรมสาร, 11(1), 13- 51.

โกวิทย์ พวงงาม. (2553). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น. บพิธการพิมพ์. กรุงเทพมหานคร. โครงการพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่อเรียนรู้ภูมิปัญญาล้านนาเชิงหัตถกรรม. คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. [ออนไลน์]. ได้จาก http:// www.handicrafttourism.com. [สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2561].

ขนิษฐา กาญจนสินนท์. (2536). โครงสร้างและการเข้าถึงเครือข่ายเศรษฐกิจนอกระบบในชนบท. วิทยานิพนธ์พัฒนาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง. (2526). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

ฉัตรทิพย์ นาภสุภา. (2540). วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ดารารัตน์ ธาตุรักษ์ และ วรายุทธ คำก้อน. (2561). ปัจจัยการจัดการความรู้ที่ส่งผลต่อการดำเนินงานของกลุ่มผลิตผ้าฝ้ายทอมือบ้านดอนหลวง ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดพูน. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(1), 51-69.

ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2556). ชุมชนเข้มแข็ง สังคมน่าอยู่เศรษฐกิจยั่งยืนด้วยงานวิจัย. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 1(2), 1-5.

ทศพล กฤตยพิสิฐ. (2538). การมีส่วนร่วมของกำนันผู้ใหญ่บ้านเขตหนองจอกที่มีต่อโครงการกิจกรรมการพัฒนาตามแนวทาง “บวร” และ “บรม” เพื่อสร้างอุดมการณ์แผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง. วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ.

ทัศวรรณ ธิมาคำ รัตนา ณ ลำพูน และทรงศักดิ์ ปรางค์วัฒนากุล. (2553). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาพื้นบ้านล้านนาเรื่อง การทอผ้ายกลำพูน. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 28(2), 18-28.

ธนากร สังเขป. (2552). เอกสารคำสอนรายวิชาวิถีไทย. คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. (ไม่ได้ตีพิมพ์).

นันทิยา หุตานุวัตร และ ณรงค์ หุตานุวัตร. (2547). การพัฒนาองค์กรชุมชน คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัย อุบลราชธานี.

นิตยา เงินประเสริฐศรี. (2544). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์, 27(1), 61-72.

บัณฑร อ่อนคำ. (2541). รูปแบบการมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการป้องกันยาเสพติดให้โทษ.

ปริชต์ สาติ. (2558). การจัดกระบวนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาพิพิธภัณฑ์วัดบ้านโนน ตำบลขามป้อม อำเภอวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม. วารสารรวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 2(1), 61-79.

ปาริชาติ วลัยเสถียร และคณะ. 2543. กระบวนการพัฒนาและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).

พัชรินทร์ สิรสุนทร. (2550). ชุมชนปฏิบัติการด้านการเรียนรู้: แนวคิด เทคนิค และกระบวนการ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ วีพริ้น.

พันธุ์ทิพย์ รามสูตร. (2540). แนวคิดและทฤษฎีที่ใช้ในการศึกษาพฤติกรรม. ภาควิชาสุขศึกษาและพฤติกรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหิดล.

ไพโรจน์ ชลารักษ์. (2548). การวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม. วารสารราชภัฏตะวันตก, 1(1), 20-21.

มูลนิธิสถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม. (2561) จัดการความรู้แบบโมเดลปาทู [ออนไลน์]. ได้จาก: http://kmi.or.th/ [สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2561].

ลักษณา เกยุราพันธ์. (2561). รูปแบบการจัดการความรู้ภูมิปัญญาและวัฒนธรรมท้องถิ่น กรณีศึกษา : อำเภอปากพลี จังหวัดนครนายก. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมถ์, 13(2), 75-85.

วรารัตน์ วัฒนชโนบล พรพิมล ศักดา ประนอม เพ็งโตวงษ์. (2558). การจัดการความรู้การทอผ้าพื้นรบ้านของกลุ่มอาชีพเสริมบ้านสุขเกษม อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.

วิจารณ์ พานิช. (2548). การจัดการความรู้กับการบริหารราชการไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.

วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2532). หลักการพัฒนาชุมชน การพัฒนาชุมชนประยุกต์. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

สุกัญญา ดวงอุปมา และภัทรพร ภาระนาค. (2556). การถ่ายทอดองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นการทอเสื่อกก. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 1(3), 105-203.

สุจิตตรา หงส์ยนต์ และพิกุล สายดวง. (2560).การมีส่วนร่วมในการสืบสานศิลปะการทอผ้าไหม สู่การตระหนัก และสืบทอดทางวัฒนธรรม กรณีศึกษาชุมชนในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(2), 224-234.

สุภางค์ จันทวานิช. (2549). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที 14. กรุงเทพมหานคร : สํานักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุมาลี สังข์ศรี. (2557). ภูมิปัญญาไทยกับการส่งเสริมการเรียนรู้และการสร้างอาชีพ. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 42(4), 135-154.

สุวิทย์ วงษ์บุญมาก. (2558). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นหัตกรรมหินอ่อนพรานกระต่าย อำเภอพรานกระต่ายจังหวัดกำแพงเพชร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 21(2), 83-98.

อคิน รพีพัฒน์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนา.กรุงเทพฯ: ศูนย์การศึกษานโยบายสาธารณสุข.

องอาจ นัยพัฒน์. (2548). วิธีวิทยาการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.กรุงเทพฯ: สามลดา.

Antoncic, B. & Hisrich, R. D. (2000). Intrapreneurship Modeling in Transition Economics: A Comparison of Slovenia and the United States. Journal of Developmental Entrepreneurship, 5(January), 21-40.

Davenport, Thomas H. & Lawrence, Prusak. (1998). Working Knowledge: How Organization Manage What They Know. Cambridge, MA: Harvard Business School.

Desouza, K. C. and Awazu, Y. (2006). Knowledge management at SMEs: Five peculiarities. Journal of Knowledge Mangement. 10(1), 32-43.

Jeanthumrong, C. (1987). Principlesof citizen participation in urban planning and design processes. Master of Architecture Thesis, Department of Urban Design and Planning, Silpakorn University, Bangkok, Thailand.

Landoi, L. and Zollo, G (2007). Organizational cognition and learning. Building Systems for the learning organization. Information Science Publishing, New York.

Downloads

Published

2024-12-31

How to Cite

Sati, P. ., & Promla , V. . (2024). A Knowledge Management on Local Wisdom: A Case Study of Ban Non Cotton Weaving Group, Kham Pom Sub-District, Wapi Pathum District, Mahasarakham Province. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 10(4), 611–625. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/280097

Issue

Section

Table of Contents