A Model for the Development of Teachers and Educational Personnel Using Technology as a Base, Integrating Professional Learning Communities for Active Learning Management to Improve Student Quality in Schools Under the Office of the Secondary Education Service Area, Maha Sarakham
Keywords:
Teacher and educational personnel development model, digital technology as a base, improving student qualityAbstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหา และความต้องการการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาเพื่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสู่การยกระดับคุณภาพนักเรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม และ 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาโดยใช้เทคโนโลยีเป็นฐาน บูรณาการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสู่การยกระดับคุณภาพนักเรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา แบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน สภาพปัญหาและความต้องการ ผู้ให้ข้อมูล คือ 1) ผู้บริหารสถานศึกษา ครูผู้สอนและบุคลากรทางการศึกษา รวมจำนวน 65 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบวิเคราะห์เอกสาร 2) แบบสัมภาษณ์ผู้บริหารสถานศึกษา 3) แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม ขั้นตอนที่ 2 การพัฒนารูปแบบ ผู้ให้ข้อมูล คือ 1) ผู้ทรงคุณวุฒิในการจัดสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ (Connoisseurship) จำนวน 9 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) ในการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบตรวจสอบความสมเหตุสมผลเชิงทฤษฎีและความสอดคล้องของร่างรูปแบบ และ 2) แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบ ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัญหาในการจัดการเรียนรู้ ขาดการส่งเสริมให้นักเรียนฝึกทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ การแก้ปัญหา สื่อการเรียนรู้ ไม่เพียงพอและไม่มีความหลากหลาย ครูต้องการพัฒนาความสามารถในการจัดการเรียนรู้ การประยุกต์ใช้วิธีการจัดการเรียนรู้ที่หลากหลาย เหมาะสมกับเนื้อหาและผู้เรียน การพัฒนาครูควรจะใช้วิธีการที่หลากหลาย และ 2) รูปแบบการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาโดยใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเป็นฐานบูรณาการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่การยกระดับคุณภาพผู้เรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 2.1) หลักการ 2.2) วัตถุประสงค์ 2.3) กระบวนการพัฒนา มี 3 ขั้น ได้แก่ กระบวนการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาโดยใช้เทคโนโลยีเป็นฐานบูรณาการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสู่การยกระดับคุณภาพผู้เรียนในโรงเรียนสังกัดสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม มีการดำเนินงานตามขั้นตอน PLC ผ่าน T-SPMMB ขั้นตอนที่ 1 การเตรียมการ (Preparation : P) การวางแผนกลยุทธ์เพื่อทำเป้าหมายให้สำเร็จ (Strategic Planning : S) ขั้นตอนที่ 2 การเรียนรู้สู่การปฏิบัติจริง (Learning Activities : L) (1) การฝึกอบรมปฏิบัติการ (Practice : P) (2) การบริหารจัดการ (Management : M) มีการวางแผนกิจกรรม และการปฏิบัติกิจกรรม การแลกเปลี่ยนเรียนรู้แบบชุมชนวิชาชีพ การนิเทศ ติดตาม และตรวจสอบ และการประเมินผล (Evaluation) ขั้นตอนที่ 3 การปรับปรุงพัฒนาอย่างต่อเนื่อง (Continuous Improvement : C) (1) การเลือกวิธีการปรับปรุงพัฒนาและแก้ไขปัญหา (Method : M) (2) การคัดเลือกวิธีปฏิบัติที่เป็นเลิศ (Best Practice : B) 2.4) การวัดและประเมินผล 2.5) ระบบสนับสนุน และ 2.6) เงื่อนไขความสำเร็จ
References
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). การศึกษา 4.0 เราต้องแปลงกับดักให้เป็นความหวังดี. ใน การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธงชัย คำปวง. (2561). การพัฒนาครูแบบองค์รวมโดยการเทียบเคียงสมรรถนะ [วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร].
นฤมล รอดเนียม. (2553). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานโดยใช้การวิจัยเป็นฐานเพื่อพัฒนาจิตวิทยาศาสตร์สำหรับนิสิตปริญญาตรี [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร].
ปองทิพย์ เทพอารีย์, & มารุต พัฒผล. (2557). การพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพสำหรับครูประถมศึกษา. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 6(2), 284–296.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2556). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนานโยบายและแผนการปฏิรูปการผลิตและพัฒนาครูคณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
พิณสุดา สิริธรังศรี. (2557). ยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. ใน เอกสารประกอบการประชุมวิชาการอภิวัฒน์การเรียนรู้สู่จุดเปลี่ยนประเทศไทย (หน้า 24–25). กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.
มารุต พัฒผล. (2557ก). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
ยนต์ ชุ่มจิต. (2553). ความเป็นครู (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). โครงการปฏิรูปการเรียนรู้สู่ผู้เรียน (พ.ศ. 2557–2560) “สะท้อนปัญหาและทางออก ตอบโจทย์ปฏิรูปการศึกษาไทย”. กรุงเทพฯ: 21 เซ็นจูรี่.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2560–2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
Clark, D. M. (1994). Ten key principles from research for the professional development of mathematics teachers. In D. B. Aichele & A. F. Croxford (Eds.), Professional development for teachers of mathematics (pp. 37–48). Reston, VA: National Council of Teachers of Mathematics.
Michael Barber. (2009). How the world’s best-performing school systems come out on top. Retrieved from https://www.mckinsey.com
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
Categories
License
Copyright (c) 2025 Journal of Buddhist Education and Research (JBER)

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.