A Model for the Development of Teachers and Educational Personnel Using Technology as a Base, Integrating Professional Learning Communities for Active Learning Management to Improve Student Quality in Schools Under the Office of the Secondary Education Service Area, Maha Sarakham

Authors

  • Wasit Somjitsripanya The Secondary Educational Service Area Office Maha Sarakham, Maha Sarakham, Thailand.

Keywords:

Teacher and educational personnel development model, digital technology as a base, improving student quality

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหา และความต้องการการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาเพื่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสู่การยกระดับคุณภาพนักเรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม และ 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาโดยใช้เทคโนโลยีเป็นฐาน บูรณาการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพเพื่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสู่การยกระดับคุณภาพนักเรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา แบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน สภาพปัญหาและความต้องการ ผู้ให้ข้อมูล คือ 1) ผู้บริหารสถานศึกษา ครูผู้สอนและบุคลากรทางการศึกษา รวมจำนวน 65 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบวิเคราะห์เอกสาร 2) แบบสัมภาษณ์ผู้บริหารสถานศึกษา 3) แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม ขั้นตอนที่ 2 การพัฒนารูปแบบ ผู้ให้ข้อมูล คือ 1) ผู้ทรงคุณวุฒิในการจัดสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ (Connoisseurship) จำนวน 9 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) ในการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แบบตรวจสอบความสมเหตุสมผลเชิงทฤษฎีและความสอดคล้องของร่างรูปแบบ และ 2) แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบ ผลการวิจัย พบว่า สภาพปัญหาในการจัดการเรียนรู้ ขาดการส่งเสริมให้นักเรียนฝึกทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ การแก้ปัญหา สื่อการเรียนรู้ ไม่เพียงพอและไม่มีความหลากหลาย ครูต้องการพัฒนาความสามารถในการจัดการเรียนรู้ การประยุกต์ใช้วิธีการจัดการเรียนรู้ที่หลากหลาย เหมาะสมกับเนื้อหาและผู้เรียน การพัฒนาครูควรจะใช้วิธีการที่หลากหลาย และ 2) รูปแบบการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาโดยใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเป็นฐานบูรณาการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพสู่การยกระดับคุณภาพผู้เรียน ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 2.1) หลักการ 2.2) วัตถุประสงค์ 2.3) กระบวนการพัฒนา มี 3 ขั้น ได้แก่ กระบวนการพัฒนาครูและบุคลากรทางการศึกษาโดยใช้เทคโนโลยีเป็นฐานบูรณาการชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ เพื่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกสู่การยกระดับคุณภาพผู้เรียนในโรงเรียนสังกัดสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม มีการดำเนินงานตามขั้นตอน PLC ผ่าน T-SPMMB ขั้นตอนที่ 1 การเตรียมการ (Preparation : P) การวางแผนกลยุทธ์เพื่อทำเป้าหมายให้สำเร็จ (Strategic Planning : S) ขั้นตอนที่ 2 การเรียนรู้สู่การปฏิบัติจริง (Learning Activities : L) (1) การฝึกอบรมปฏิบัติการ (Practice : P) (2) การบริหารจัดการ (Management : M) มีการวางแผนกิจกรรม และการปฏิบัติกิจกรรม การแลกเปลี่ยนเรียนรู้แบบชุมชนวิชาชีพ การนิเทศ ติดตาม และตรวจสอบ และการประเมินผล (Evaluation) ขั้นตอนที่ 3 การปรับปรุงพัฒนาอย่างต่อเนื่อง (Continuous Improvement : C) (1) การเลือกวิธีการปรับปรุงพัฒนาและแก้ไขปัญหา (Method : M) (2) การคัดเลือกวิธีปฏิบัติที่เป็นเลิศ (Best Practice : B) 2.4) การวัดและประเมินผล 2.5) ระบบสนับสนุน และ 2.6) เงื่อนไขความสำเร็จ

References

ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2559). การศึกษา 4.0 เราต้องแปลงกับดักให้เป็นความหวังดี. ใน การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธงชัย คำปวง. (2561). การพัฒนาครูแบบองค์รวมโดยการเทียบเคียงสมรรถนะ [วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร].

นฤมล รอดเนียม. (2553). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานโดยใช้การวิจัยเป็นฐานเพื่อพัฒนาจิตวิทยาศาสตร์สำหรับนิสิตปริญญาตรี [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร].

ปองทิพย์ เทพอารีย์, & มารุต พัฒผล. (2557). การพัฒนารูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพสำหรับครูประถมศึกษา. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 6(2), 284–296.

พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2556). รายงานการวิจัยเพื่อพัฒนานโยบายและแผนการปฏิรูปการผลิตและพัฒนาครูคณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.

พิณสุดา สิริธรังศรี. (2557). ยกระดับคุณภาพครูไทยในศตวรรษที่ 21. ใน เอกสารประกอบการประชุมวิชาการอภิวัฒน์การเรียนรู้สู่จุดเปลี่ยนประเทศไทย (หน้า 24–25). กรุงเทพฯ: สำนักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.

มารุต พัฒผล. (2557ก). การจัดการเรียนรู้ที่เสริมสร้างการรู้คิดและความสุขในการเรียนรู้ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.

ยนต์ ชุ่มจิต. (2553). ความเป็นครู (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). โครงการปฏิรูปการเรียนรู้สู่ผู้เรียน (พ.ศ. 2557–2560) “สะท้อนปัญหาและทางออก ตอบโจทย์ปฏิรูปการศึกษาไทย”. กรุงเทพฯ: 21 เซ็นจูรี่.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2560–2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

Clark, D. M. (1994). Ten key principles from research for the professional development of mathematics teachers. In D. B. Aichele & A. F. Croxford (Eds.), Professional development for teachers of mathematics (pp. 37–48). Reston, VA: National Council of Teachers of Mathematics.

Michael Barber. (2009). How the world’s best-performing school systems come out on top. Retrieved from https://www.mckinsey.com

Downloads

Published

2025-04-18

How to Cite

Somjitsripanya, W. . (2025). A Model for the Development of Teachers and Educational Personnel Using Technology as a Base, Integrating Professional Learning Communities for Active Learning Management to Improve Student Quality in Schools Under the Office of the Secondary Education Service Area, Maha Sarakham. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 11(2), 342–364. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/282707