ความคาดหวังของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครต่อการใช้โดรน ในการขนส่งสินค้า

ชาติชาย  เจริญสุข; ณัฏฐาวุฑฒิ์  จิรธัมมวัฒน์; บดินทร์  ยืนชนม์; วิลาสินี  รัตนบุตรชัย; สุนัฐทร  หมอนทอง

ผู้แต่ง

ชาติชาย เจริญสุข สถาบันการบินพลเรือน, กรุงเทพ, ประเทศไทย
ณัฏฐาวุฑฒิ์ จิรธัมมวัฒน์ สถาบันการบินพลเรือน, กรุงเทพ, ประเทศไทย
บดินทร์ ยืนชนม์ สถาบันการบินพลเรือน, กรุงเทพ, ประเทศไทย
วิลาสินี รัตนบุตรชัย สถาบันการบินพลเรือน, กรุงเทพ, ประเทศไทย
สุนัฐทร หมอนทอง สถาบันการบินพลเรือน, กรุงเทพ, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

โดรน, ความคาดหวัง, การขนส่งสินค้า, กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

ในยุคดิจิทัลที่เทคโนโลยีเติบโตอย่างรวดเร็ว การขนส่งสินค้าโดยใช้โดรนหรืออากาศยานไร้คนขับเริ่มมีบทบาทเพิ่มขึ้นในหลายประเทศ รวมถึงประเทศไทย โดยเฉพาะในเขตเมืองขนาดใหญ่อย่างกรุงเทพมหานคร ได้กลายเป็นแนวคิดที่น่าสนใจและมีการวิจัยอย่างกว้างขวาง การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความคาดหวังของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานครต่อการใช้โดรนในการขนส่งสินค้า และ 2) เปรียบเทียบความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อการใช้โดรนในการขนส่งสินค้า จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ สอบความคาดหวังจากประชาชนที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและสถิติอนุมาน ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคลมีผลต่อความคาดหวังที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และประชาชนส่วนใหญ่มีความคาดหวังสูงต่อประโยชน์ของการใช้โดรนในการขนส่ง โดยเฉพาะด้านลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากการขนส่ง ผลสรุปจากการวิจัยสามารถใช้เป็นข้อมูลสำคัญในการพัฒนารูปแบบบริการขนส่งสินค้าโดยใช้โดรนให้มีประสิทธิภาพ และตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคให้สามารถเข้าถึงและปรับเปลี่ยนนำเทคโนโลยีที่ทันสมัยมาประยุกต์ใช้ให้ประโยชน์ได้อย่างแท้จริง

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงคมนาคม. (2566). ประกาศกระทรวงคมนาคม เรื่อง การบังคับหรือปล่อยอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินประเภทอากาศยานที่ควบคุมการบินจากภายนอก. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.mot.go.th/

จันทร์เมธา ศรีรักษา, จักรพันธ์ ดําเนินภัณฑ์, นําพล บุญมั่น, สุกัญญา ปาระโชติ, ธนภัทร ทองอร่าม, & พัศวิชญก์ ไวทยะวิจิตร. (2023). การยอมรับเทคโนโลยีอากาศยานไร้คนขับเพื่อการขนส่งสินค้า: กรณีศึกษา บริษัทไปรษณีย์ไทย จำกัด. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 6(1), 1–16.

ชาติชาย เจริญสุข. (2563). เจตคติและการรับรู้กฎหมายเดินอากาศไทยของประชาชนเกี่ยวกับการปล่อยบั้งไฟ. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 12(2), 559–577.

ธฤต ภูมิวัฒน์. (2021). แนวทางการกำกับดูแลการขนส่งสินค้าโดยอากาศยานไร้คนขับเพื่อพัฒนาระบบโลจิสติกส์ในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย). https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/7793

นันทวรรณ บุญรักษา, อัญชลี สมบูรณ์, & รพี อุดมทรัพย์. (2021). “โดรน” นวัตกรรมเปลี่ยนโฉมวงการโลจิสติกส์. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 8 “งานวิจัยรับใช้สังคม” (น. 1344–1350). มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.

มติชนออนไลน์. (2566, มกราคม 8). ‘โดรนขนส่ง’ ขนส่งแนวทางใหม่ เพิ่มโอกาสทางการค้า พณ.แนะ 3 เรื่องไทยต้องเร่งปรับ. สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/economy/news_4264954

Amukele, T., Ness, P. M., Tobian, A. A., Boyd, J., & Street, J. (2017). Drone transportation of blood products. Transfusion, 57(3), 582–588. https://doi.org/10.1111/trf.13900

Bridgelall, R. (2022). Reducing risks by transporting dangerous cargo in drones. Sustainability, 14(20), Article 13057. https://doi.org/10.3390/su142013057

Hurlock, E. B. (1995). Developmental psychology: A lifespan perspective. McGraw-Hill.

Judy, S., & Carlton, H. S. (2017). Drone delivery models for healthcare. In Proceedings of the 50th Hawaii International Conference on System Sciences (pp. 1–10). https://doi.org/10.24251/HICSS.2017.123

Venkatesh, V., Morris, M. G., Davis, G. B., & Davis, F. D. (2003). User acceptance of information technology: Toward a unified view. MIS Quarterly, 27(3), 425–478. https://doi.org/10.2307/30036540

Vroom, D. A. (1970). Energy deposition studies: Three-year summary report ending August 31, 1970 (No. GA-10135). Gulf General Atomic, Inc.

Yamane, T. (1970). Statistics - An introductory analysis (2nd ed.). Tokyo: John Weather Hill, Inc.