การพัฒนาการจัดประสบการณ์ตามแนวคิด Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning (CASEL) เพื่อส่งเสริมทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัย

Supapan Soidee; Angkana  Onthanee

Authors

Supapan Soidee Faculty of Education, Naresuan University, Phitsanulok, Thailand
Angkana Onthanee Faculty of Education, Naresuan University, Phitsanulok, Thailand

Abstract

This research and development study aimed to develop and evaluate the effectiveness of learning experiences based on the Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning (CASEL) framework to promote social skills in early childhood students according to the 75/75 criterion, and to examine implementation results by comparing students' social skills after the intervention against the 75 percent criterion and studying the outcomes of CASEL-based learning experiences. The research was conducted in two phases: Phase 1 involved creating and evaluating the effectiveness of CASEL-based learning experiences through expert validation by three specialists, followed by pilot testing with kindergarten 3 students at St. Joseph Phichit School in the second semester of academic year 2024 to assess appropriateness of language, content, and timing, then revision and implementation with nine early childhood students to evaluate effectiveness against the 75/75 criterion. Phase 2 examined the implementation results using a sample of 23 kindergarten 3 students from St. Joseph Phichit School selected through simple random sampling, employing a One-shot Case Design research framework. Research instruments included CASEL-based learning experiences, social skills assessment forms for early childhood students, and field notes, with data analyzed using One Sample t-test and E1/E2 efficiency calculation. Findings revealed that the CASEL-based learning experience consisted of five steps: Self-Awareness, Social Awareness, Self-Management, Relationship Skills, and Responsible Decision-Making, with appropriateness of the learning experience at the highest level (M=4.86, S.D.=0.14), lesson plan appropriateness at the highest level (M=4.87, S.D.=0.21), and efficiency of 79.81/77.04, meeting the 75/75 criterion. Implementation results showed that students' social skills after the CASEL-based learning experiences were significantly higher than the 75 percent criterion at the .05 statistical significance level. Students demonstrated social skills development during activities, including improved emotional regulation when facing conflicts or disappointment, increased self-confidence in expressing ideas and trying new activities without fear of mistakes, and appropriate peer interactions such as sharing toys, collaborative play, active listening, showing empathy, and helping others, indicating significant development in reciprocal relationship building and comprehensive social-emotional competencies.

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

นงเยาว์ คลิกคลาย. (2543). ความสามารถด้านการฟังและการพูดของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์โดยใช้เพลงประกอบ (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. (เอกสารถ่ายสำเนา).

นาถลดา ตะวันกาญจนโชติ. (2559). ทักษะทางสังคมของเด็กออทิสติกวัยเรียน. วารสารการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต, 30(2), 1–21.

ภรณี คุรุรัตนะ. (2540). เด็กปฐมวัยในท่ามกลางกระแสความเปลี่ยนแปลง. วารสารการศึกษาปฐมวัย.

วรรณภรณ์ มะลิรัจน์. (2554). ผลของการจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวพื้นฐานแบบกลุ่มที่มีต่อทักษะทางสังคมของเด็ก (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ. สืบค้นจาก http://thesis.swu.ac.th/swuthesis/Ear_Chi_Ed/Wannaporn_M.pdf

สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2554). การสอนแบบโครงการสำหรับเด็ก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560–2564). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.

สิริมา ภิญโญอนันตพงษ์. (2555). พัฒนาการเขียนของเด็กปฐมวัยไทย. ใน การประชุมวิชาการ: การวิจัยทางการศึกษาระดับชาติ ครั้งที่ 1 เรื่อง “พลังการเรียนรู้ก้าวสู่สากล” (หน้า 1–12). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

อังศุธร อังคะนิ้ว. (2557). ผลของการจัดกิจกรรมการศึกษานอกระบบแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาการละเล่นพื้นบ้านที่ผสมผสานภูมิปัญญาท้องถิ่นที่มีต่อทักษะทางสังคมของเด็กในชุมชน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 9(1), 27–40.

Collaborative for Academic Social and Emotional Learning (CASEL). (2018). What is SEL? Retrieved from https://casel.org/what-is-sel/

Goleman, D. (2006). Social intelligence: Why it can matter more than IQ. New York, NY: Bantam Books.

Korpershoek, H., Harms, T., de Boer, H., Van Kuik, M., & Doolaard, S. (2016). A meta-analysis of the effects of classroom management strategies and classroom management programs on students' academic, behavioral, emotional, and motivational outcomes. Educational Research, 86(3), 643–680.

Piaget, L. (1995). In I. Smith (Ed.), Sociological studies (2nd ed.). London, UK & New York, NY: Routledge.

Stephen, N. E. (2010). Social skills development in early childhood: Enabling learning, growing friends. Retrieved June 19, 2021, from www.psychcorp.com

Tudge, J., & Rogoff, B. (1989). Peer influences on cognitive development: Piagetian and Vygotskian perspectives. In M. H. Bornstein & J. S. Bruner (Eds.), Interaction in human development: Crosscurrents in contemporary psychology (pp. 17–40). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.