การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ เรื่อง“อุทยานประวัติศาสตร์ภูพระบาท (มรดกทางวัฒนธรรม)” เพื่อส่งเสริมความภาคภูมิใจในท้องถิ่นอุดรธานีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมจังหวัดอุดรธานี

พระครูประภัสสรกิตติคุณ (ชุมโคตร); นิรัช  เรืองแสน; สมควร  นามสีฐาน; กิตติวิโรจน์  เลิกนอก

ผู้แต่ง

พระครูประภัสสรกิตติคุณ (ชุมโคตร) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
นิรัช เรืองแสน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
สมควร นามสีฐาน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
กิตติวิโรจน์ เลิกนอก มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น

คำสำคัญ:

อุทยานประวัติศาสตร์ภูพระบาท, มรดกทางวัฒนธรรม, ความภาคภูมิใจในท้องถิ่น, รูปแบบการจัดการเรียนรู้, โรงเรียนพระปริยัติธรรม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เรื่อง “อุทยานประวัติศาสตร์ภูพระบาท (มรดกทางวัฒนธรรม)” เพื่อส่งเสริมความภาคภูมิใจในท้องถิ่นอุดรธานีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนพระปริยัติธรรมจังหวัดอุดรธานี กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นจำนวน 189 รูป และกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญอีก 72 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติการแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ T-TEST (DEPENDENT) ผลการวิจัยพบว่า ระยะที่ 1 สภาพการจัดการเรียนรู้โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง โดยด้านสังคมและวัฒนธรรมมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (X̄ = 4.30) และด้านความรู้มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด (X̄ = 1.88) ในระยะที่ 2 ได้พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ประกอบด้วยหลักการ วัตถุประสงค์ เนื้อหา กิจกรรมการเรียนรู้ (BEC-D-CE) และการวัดผลประเมินผล ระยะที่ 3 การทดลองใช้รูปแบบกับกลุ่มเป้าหมายพบว่าผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ระยะที่ 4 ผลการประเมินพบว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้ดังกล่าวสามารถพัฒนาความภาคภูมิใจในท้องถิ่นและเพิ่มพูนความรู้ด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของนักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ค่าเฉลี่ยผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนยังคงสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

เอกสารอ้างอิง

Bandura, A., Social Learning Theory, (Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall, 2017).

Dewey, J., Experience and Education, (New York: Macmillan, 2015).

Johnson, P., Lee, H., & Smith, A., "Enhancing student engagement in social and cultural studies," Journal of Cultural Education, 22 (July 2018): 204.

Kim, H., Park, J., & Lee, H., "The impact of technology-enhanced learning on student engagement," Educational Technology & Society, 22 (July 2019): 108-118.

Kolb, D. A., Experiential Learning: Experience as the Source of Learning and Development, (Upper Saddle River, NJ: Pearson, 2020).

Piaget, J., The Psychology of Intelligence, New York: Routledge, 2019.

Smith, A., Johnson, P., & Lee, H., "Student perceptions of learning environments in different educational levels," Educational Research Review, 24 (March 2017): 1-14.

Vygotsky, L. S., Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes, (Cambridge, MA: Harvard University Press, 2018).

Zimmerman, B. J., Educational Psychology: A Century of Contributions, (Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates, 2017).

กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา, แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๖๐ ๒๕๗๙, (กรุงเทพมหานคร : บริษัท พริกหวานกราฟฟิก, ๒๕๖๑).

กระทรวงศึกษาธิการ, หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑ ฉบับ

ชูศรี วงศ์รัตนะ, เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย, พิมพ์ครั้งที่ ๑๓, (กรุงเทพฯ: เทพเนรมิตการพิมพ์, ๒๕๖๐), หน้า ๘๕.

บุญชม ศรีสะอาด, การวิจัยเบื้องต้น, พิมพ์ครั้งที่ ๘, (กรุงเทพมหานคร : สุวีริยาสาส์น, ๒๕๕๓), หน้า ๙๙-๑๐๐.

ประเทศไทย, ๒๕๖๑), หน้า ๓.

ปรับปรุง ๒๕๖๐, สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมกาการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ, (กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่ง