การจัดการเรียนรู้แบบกิจกรรมการเรียนรู้ TAI (Team Assisted Individualization)เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องหลักธรรมนำชีวิตตามหลักอิทธิบาท ๔ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนฮั่วเคี้ยววิทยาลัย  จังหวัดขอนแก่น

นิวัฒนา  วรรณคำ; ประยูร  แสงใส; วิทยา ทองดี

ผู้แต่ง

นิวัฒนา วรรณคำ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ประยูร แสงใส มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
วิทยา ทองดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การจัดการเรียนรู้แบบกิจกรรม TAI, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, อิทธิบาท 4, วิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม, นักเรียนมัธยมตอนต้น

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ ๑) เพื่อศึกษาสภาพการสอน ๒) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและ ๓) แนวการจัดการเรียนรู้แบบกิจกรรมการเรียนรู้แบบ TAI เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และ วัฒนธรรม เรื่องหลักธรรมนำชีวิต ตามหลักอิทธิบาท ๔ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนฮั่วเคี้ยววิทยาลัย จังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓/๑ จำนวน ๒๑ คน เครื่องมือได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และ แบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าความถี่ หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ๑) การใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบ TAI โดยภาพรวมอยู่ในระดับที่ดีมาก พิจารณารายตามเกณฑ์พบว่า สภาพการจัดการเรียน การสอนดีขึ้นตามลำดับ ๒) การเปรียบเทียบระดับผลการเรียนก่อนและหลังเรียน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนฮั่วเคี้ยววิทยาลัย จังหวัดขอนแก่น มีประสิทธิภาพด้านกระบวนการ (E1)คิดเป็นร้อยละ ๘๐.๒๕ และ มีประสิทธิภาพด้านผลลัพธ์ (E2) คิดเป็นร้อยละ ๘๔.๗๕ สูงกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่กำหนดไว้ ๓) แนวทางการจัดการเรียนรู้แบบกิจกรรมการเรียนรู้ แบบกิจกรรม TAI เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษา ศาสนา และ วัฒนธรรม เรื่องหลักธรรมนำชีวิต ตามหลักอิทธิบาท ๔ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ โรงเรียนฮั่วเคี้ยววิทยาลัย จังหวัดขอนแก่น ได้แก่นักเรียนมีผลการเรียนที่ดีขึ้น และ มีความกระตือรือร้นในการเรียน ครูผู้สอนมีกิจกรรมการเรียนรู้ที่ใหม่ คือ กิจกรรมการเรียนรู้แบบ TAI และ หลักธรรมที่ใช้ในการการเรียนการสอนคือ อิทธิบาท ๔ เพราะ ฉันทะคือ ความพอใจ เป็นการสร้างคุณค่า ให้กับตัวนักเรียนเอง พอใจในการเรียนการสอน วิริยะ คือ ความเพียรพยายามที่จะแสวงหาความรู้อยู่เสมอ จิตตะ คือ สร้างความตระหนักและเห็นความสำคัญของการเรียนและ การช่วยเหลือผู้อื่น และ วิมังสา คือไตร่ตรอง ทบทวนเนื้อหาที่เรียนอยู่เสมอ

เอกสารอ้างอิง

Kakkeaw, N. (2024). Emerging Trends in Educational Management: Transforming Education in Northeast Thailand. Insights into Modern Education (i-ME), 1(1), 17–25. Retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/IME/article/view/599

Nasawaeng, B. (2024). Integrating Buddhist Teachings into Social Studies: A Transformative Approach to Education in Thailand. Insights into Modern Education (i-ME), 1(1), 26–35. Retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/IME/article/view/600

Niltakan, K., & Sukumal, P. (2024). Integrating Buddhist Teachings with Health Education: The Development and Impact of the Buddhist Instruction Model for Diabetes Risk Prevention in Khon Kaen Province, Thailand. Insights into Modern Education (i-ME), 1(1), 1–16. Retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/IME/article/view/598

Ruangsan, N. (2017). Mahachula-Academics: Proactive Propagation of Buddhism at Khon Kaen Campus. Online Submission, 3(2), 89–97.

Saikham, S. (2024). Navigating Complexities: Challenges in Educational Institution Administration in Northeast Thailand. Insights into Modern Education (i-ME), 1(1), 36–44. Retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/IME/article/view/601

Thairoongrojana, S. (2024). Leveraging Cutting-Edge Information Technology to Enhance Student Learning. Insights into Modern Education (i-ME), 1(1), 45–54. Retrieved from https://so19.tci-thaijo.org/index.php/IME/article/view/623

กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2543). การสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ศาสนา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

ขวัญตา บัวแดง. (2553). การศึกษาผลการเรียนรู้เรื่องวิกฤตการณ์สิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่จัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.

ฉันทนา เวชโอสถศักดา. (2537). ปัญหาการใช้แหล่งสารนิเทศและความสามารถการค้นหาสารนิเทศของนักศึกษาแพทย์หลักสูตรแบบดั้งเดิมและหลักสูตรแบบใช้ปัญหาเป็นหลัก (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

ณรงค์ฤทธิ์ สังฆะศรี. (2547). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่โรงเรียนโดยการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้กับการสอนแบบบูรณาการ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

ทรงลักษณ์ ชาวผ้าขาว. (2543). ผลการสอนแบบแก้ปัญหาต่อความตระหนักทางด้านปัญหาสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในรายวิชาประชากรกับสิ่งแวดล้อม (ส 053) (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.

ทองสุข คำธนะ. (2538). ผลการเรียนการสอนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักที่มีต่อความสารถในการแก้ปัญหาทางการพยาบาลผู้สูงอายุของนักเรียนพยาบาล (วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

เบญจวรรณ อ่วมมณี. (2549). การพัฒนาผลการเรียนรู้และความสามารถในการคิดแก้ปัญหา เรื่องการอนุรักษ์แม่น้ำท่าจีน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ที่จัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.

พจนารถ บัวเขียว. (2535). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการวิเคราะห์ตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่สอนโดยการสอนแบบแก้ปัญหาที่ใช้วิธีคิดแบบโยนิโสมนสิการกับการสอนตามคู่มือการสอนของหน่วยศึกษานิเทศก์ (ปริญญานิพนธ์การศึกษาหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.

เฟื่องฟ้า ภูมิมาลา. (2540). กระบวนการแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชากฎหมายน่ารู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โดยวิธีการสอนแบบแก้ปัญหา (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.

มณฑนา บรรพสุทธิ์. (2553). การพัฒนาความสามารถในการคิดแก้ปัญหาทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบปัญหาเป็นฐาน (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.

มัณฑรา ธรรมบุศย์. (2544). การพัฒนาคุณภาพการเรียนรู้ โดยใช้ PBL (Problem Based Learning). วารสารวิชาการ, 2544.

วัชรา เล่าเรียนดี. (2549). เทคนิควิธีการจัดการเรียนรู้สำหรับมืออาชีพ. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.