ผลของการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน (PBL) ร่วมกับเกม เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการแก้ปัญหา เรื่อง การแยกสารเนื้อผสม  วิชาวิทยาศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6

กมลพรรณ  ช่วยชะนะ; อัมพร วัจนะ

ผู้แต่ง

กมลพรรณ ช่วยชะนะ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย
อัมพร วัจนะ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

คำสำคัญ:

การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน, เกม, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, ทักษะการแก้ปัญหา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนก่อนและหลังเรียน เรื่องการแยกสารเนื้อผสม 2) เปรียบเทียบทักษะการแก้ปัญหาของนักเรียนก่อนและหลังเรียน และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเกม กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านทุ่งปาหนัน ปีการศึกษา 2567 จำนวน 13 คน ได้มาจากวิธีการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) เกมที่ใช้ในการสอน 2) แผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเกม 3) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 4) แบบทดสอบวัดทักษะการแก้ปัญหา และ 5) แบบประเมินความพึงพอใจต่อวิชาวิทยาศาสตร์โดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเกม วิเคราะห์เครื่องมือโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบ t-test (dependent samples) ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้การจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเกมของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ทักษะการแก้ปัญหาโดยใช้การจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเกมของนักเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเกม โดยภาพรวมมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด (x̅ = 4.79, S.D. = 0.10)

เอกสารอ้างอิง

กานดา ยนตรการกำจร และ อรนุช ลิมตศิริ. (2566). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษา เรื่องทวีปเชีย ที่สอนด้วยการใช้ปัญหาเป็นฐานกับการสอนแบบบปกติ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนธรรมศาสตร์คลองหลวงวิทยาคม. วารสารวิชาการ มจร บุรีรัมย์, 8 (1), 204-215.

ฌัชวิทย์ อินทราราม และ มานิตย์ อาษานอก. (2567). การพัฒนาบทเรียนบนเว็บตามหลักการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐาน ที่ส่งเสริมทักษะการแก่ปัญหาในรายวิชาวิทยาการคำนวณและการออกแบบเทคโนโลยี สำหรับนักเรียนระดับชั้นประกมศึกษาปีที่ 6. วารสาร เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษาคณ:ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 7 (21), 143-152.

ณัฏฐา ผิวมา. (2566). ผลการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน (Blended Learning) โดยใช้เกมเป็นฐานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องคำศัพท์ ไวยากรณ์ สำนวนเพื่อการนำเสนอเป็นภาษาอังกฤษอย่างเป็นทางการ รายวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการนำเสนอของนักศึกษา สาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. วารสารวิชาการเทคโนโลยีการจัดการ, 4 (2), 84-96.

ตุลา ประทับ และ สุดคนึง นฤพนธ์จิรกุล. (2565). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์โดยใช้กิจกรรม Model Eliciting Activities ร่วมกับเกมกระดานสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8 (2), 867-879.

ธันยพร ศรีวิชัย. (2560). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการให้เหตุผลทางวิทยาศาสตร์ รายวิชาเคมีพื้นฐาน เรื่องปฏิกิริยาเคมี สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรังสิต.

นัยสิทธิ์ นันขันตีและยาใจ พงษ์บริบูรณ์. (2564). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาทาทางคณิตศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เรื่องการประยุกต์อัตราส่วนและร้อยละ ด้วยการจัดการเรียนรู้ใช้ปัญหาเป็นฐานและกระบวนการแก้ปัญหาของโพลยา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6 (3), 123-135.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

บุญญารินทร์ อ่อนนุ่ม (2560). การเสริมสร้างความสามารถในการแก้ปัญหา โดยการจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเทคนิคเกมิฟิเคชัน สำหรับนักเรียนห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนผดุงนารี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรายภัฏมหาสารคาม.

ปาฏิหารย์ นักฆ้อง, ชมนาด เชื้อสุวรรณทวี, และรุ่งทิวา แย้มรุ่ง. (2567). การจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับเทคนิคการแข่งขันระหว่างกลุ่มด้วยเกมที่มีผลต่อความสามารถในการแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11 (8), 176-183.

พงษ์ดนัย ผดุงโชค และนิลรัตน์ โคตะ. (2567). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและสมรรถนะการอธิบายปรากฏการเชิงวิทยาศาสตร์ หน่วยการเรียนรู้ ระบบร่างกาย โดยการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะร่วมกับเกม สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 18 (2), 115-124.

วุฒิภัทร วงศ์ประโคน และ พงศ์ธนัช แซ่จู. (2564). การพัฒนาบทเรียนมัลติมิเดียโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐาน (PBL)เพื่อส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหาในการเขียนโปรแกรมภาษาชีสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. Journal of Modern Learning Development, 6 (6), 89-103.

Barbosa, J. (2004). Perception of multidimensional stimuli: A differential sensitivity account of cognitive processing and development. Journal Of Experimental Child Psychology, 54, 213-249.

Cindy E. Hmelo-Silver. (2004). Problem-based learning: What and how do students learn?. Educational Psychology Review, 16(3), 235-266.

Nurdeli Lasniroha Sagala. (2017). “The Influence of Problem Based Learning Model on Scientific Process Skill and Problem Solving Ability of Student.” IOSR Journal of Research & Method in Education (IOSR-JRME), 7(4), 01-09.

Rubin, k. &Maion, T. (2000). Play reference and its relationship to egocentrism popularity longitudinal study. Dissertation Abstracts International, 60(11), 171-179.

Tarhan, L, and Acar-Sesen, B. (2013). Problem based learning in acids and bases: Learning achievements and students' beliefs. Journal of Baltic Science Education, 12(5), 565 - 578.