ความสุขในการทำงานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากรศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ ระดับอำเภอ สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดยะลา

นูรนรีมาน  มะดอมิง; ศัจนันท์  แก้ววงศ์ศรี

ผู้แต่ง

นูรนรีมาน มะดอมิง มหาวิทยาลัยหาดใหญ่, สงขลา, ประเทศไทย
ศัจนันท์ แก้ววงศ์ศรี มหาวิทยาลัยหาดใหญ่, สงขลา, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

ความสุขในการทำงาน, ความสุขตามวิถีชีวิตใหม่, ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ระดับอำเภอ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความสุขในการทํางานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากร ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ระดับอำเภอ สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดยะลา 2) เปรียบเทียบความสุขในการทํางานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากร ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ระดับอำเภอ สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดยะลา จำแนกตามข้อมูลทั่วไป ได้แก่ อายุ ตำแหน่ง รายได้ต่อเดือน ประสบการณ์ในการทำงาน และที่ตั้งของ สกร.ระดับอำเภอ และ 3) รวบรวมข้อเสนอแนะเกี่ยวกับความสุขในการทํางานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากร ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ระดับอำเภอ สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดยะลา กลุ่มตัวอย่าง คือบุคลากรศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ระดับอำเภอ สังกัดสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดยะลา จำนวน 175 คน ใช้แบบสอบถาม ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้ค่าความเชื่อมั่น 0.97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที (t-test) และค่าเอฟ (F-test) ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสุขในการทำงานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากร สกร.ระดับอำเภอ โดยภาพรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมาก ( x̄= 4.06, S.D= 0.59) 2) เปรียบเทียบความสุขในการทำงานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากร สกร.ระดับอำเภอ จำแนกตามอายุ ตำแหน่ง รายได้ต่อเดือน ประสบการณ์ในการทำงาน และที่ตั้งของ สกร.ระดับอำเภอ พบว่า บุคลากรที่อายุ ตำแหน่ง ประสบการณ์ในการทำงาน และที่ตั้งของ สกร.ระดับอำเภอ โดยภาพรวมและรายด้านไม่แตกต่างกัน ส่วนบุคลากรที่มีรายได้ต่อเดือนต่างกัน โดยภาพรวมไม่แตกต่างกัน แต่เมื่อพิจารณารายด้าน มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับความสุขในการทำงานตามวิถีชีวิตใหม่ของบุคลากร สกร.ระดับอำเภอ พบว่า ผู้บริหารควรส่งเสริมสภาพแวดล้อมการทำงานที่เอื้อต่อความมีน้ำใจ การทำงานเป็นทีม และวัฒนธรรมองค์กรที่ให้กำลังใจ เพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจและประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน พร้อมทั้งสนับสนุนการพัฒนาศักยภาพบุคลากรผ่านการอบรม การใช้เทคโนโลยี และการจัดสรรทรัพยากรที่เหมาะสมเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง

เอกสารอ้างอิง

ธนพร สุวรรณวรบุญ. (2563). ความสุขในการทำงานและสุขภาวะทางจิตของบุคลากรผู้ดูแลผู้ป่วยสารเสพติด (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

มลทิรา จีนามูล. (2560). การศึกษาความสุขในการทำงานของครูโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัยชลบุรี (โรงเรียนวิทยาศาสตร์ภูมิภาค) (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา).

ราชกิจจานุเบกษา. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566–2570). เล่มที่ 139 (ตอนพิเศษ 258 ง), 1–143.

ศกลวรรณ วงษ์แจ้ง. (2561). การศึกษาความสุขในการทำงานของบุคลากรทางการศึกษา สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดปทุมธานี (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรังสิต).

อัจฉราพร วงศ์พันธ์. (2564). ความสุขในการทำงาน: เปรียบเทียบระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์).

Adams, J. S. (1965). Inequity in social exchange. Advances in Experimental Social Psychology, 2, 267–299.

Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B. B. (1959). The motivation to work (2nd ed.). New York: John Wiley.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining simple size for research activities. Journal of Educational and Psychological Measurement, 30, 608.

Kristof, A. L. (1996). Person-organization fit: An integrative review of its conceptualizations, measurement, and implications. Personnel Psychology, 49(1), 1–49.

Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370–396.

Vroom, V. H. (1964). Work and motivation. New York: Wiley.

Warr, P. (1990). The measurement of well-being and other aspects of mental health. Journal of Occupational Psychology, 63, 193–210.