Miss การพัฒนาการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ ของเด็กปฐมวัยชั้นอนุบาลปีที่ 3

พัชญ์ษญานันท์ มั่งมีศุภธนโชติ; ชำนาญ  ปาณาวงษ์

ผู้แต่ง

พัชญ์ษญานันท์ มั่งมีศุภธนโชติ คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก, ประเทศไทย
ชำนาญ ปาณาวงษ์ คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

Experience organization, Guided play model, Thinking routines, Intentional teaching, Inquiry skills, Early childhood education

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพัฒนา (R&D) ที่มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพของการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัยตามเกณฑ์ 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัยก่อนและหลังการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย 3) เพื่อศึกษาความรู้สึกของเด็กปฐมวัยที่มีต่อการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย กลุ่มตัวอย่างคือ เด็กปฐมวัยระดับชั้นอนุบาลปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนวัดหางไหล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 3 จำนวน 11 คน จากการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ กิจกรรมการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย การจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย แบบประเมินทักษะการแสวงหาความรู้ แบบประเมินความรู้สึกของเด็กปฐมวัย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าร้อยละ สถิติ Wilcoxon signed rank test ผลการวิจับพบว่า กิจกรรมการเรียนรู้มี 4 ขั้นตอน 1) ขั้นเตรียม 2) ขั้นกระตุ้นการคิด 3) ขั้นลงมือปฏิบัติ 4) สะท้อนคิดการเรียนรู้ และนำขั้นตอนดังกล่าวมาออกแบบแผนการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย 4 หน่วยการเรียนรู้ ซึ่งกิจกรรมการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย มีประสิทธิภาพ 79.71/80.83 2) ทักษะการแสวงหาความรู้หลังเรียนด้วยกิจกรรมการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย สูงกว่าก่อนใช้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ความรู้สึกของเด็กปฐมวัยที่มีต่อกิจกรรมการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบการเล่นแบบชี้แนะโดยใช้แนวคิดกิจวัตรการคิดร่วมกับการสอนอย่างมีจุดมุ่งหมาย เพื่อส่งเสริมทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย มีความรู้สึกอยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560 (พิมพ์ครั้งที่ 1). โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

จีระพันธุ์ พูลพัฒน์. (2556). การพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับเด็กปฐมวัย [การนำเสนอผลงาน]. การประชุมการครบรอบ.

ทิศนา แขมมณี. (2534). ระบบการออกแบบการเรียนการสอน. คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บรรจง อมรชีวิน. (2556). Thinking classroom: เปลี่ยนห้องเรียนให้เป็นห้องคิดด้วยการสืบถามเชิงปรัชญา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชม ศรีสะอาค. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. สุวิริยาสาส์น.

ประสิทธิ์ พิมพ์สุวรรณ. (ปีพิมพ์ไม่ระบุ). ประสิทธิภาพ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรรณทิพย์ ศิริวรรณบุศย์. (2553). ทฤษฎีจิตวิทยาพัฒนาการ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 7). สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

พัชรา อยู่สมบูรณ์. (2553). ผลการจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์เรื่องแสงที่มีต่อทักษะการแสวงหาความรู้ของเด็กปฐมวัย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). DSpace Repository.

ยศวีร์ สายฟ้า. (2557). ประเด็นท้าทายในการจัดการประถมศึกษา: จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงและพัฒนา. วารสารครุศาสตร์, 42(3), 126–142.

ยศวีร์ สายฟ้า. (2557). รอยเชื่อมต่อการเรียนรู้ระหว่างชั้นเรียนอนุบาลและประถมศึกษา: ก้าวย่างที่สำคัญของเด็กประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์, 42(3), 143–159.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2555). ศัพท์ศึกษาศาสตร์. อรุณการพิมพ์.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(2), 3–14.

ศรัณย์พร ยินดีสุข. (2561). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อความใฝ่รู้และแนวทางในการพัฒนาความใฝ่รู้ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 46(2), 180–196.

Aslan, S. (2017). Learning by teaching: Can it be utilized to develop inquiry skills? Journal of Education and Training Studies, 5(12), 190–198. https://doi.org/10.11114/jets.v5i12.2811

Epstein, A. S. (2014). The intentional teacher: Choosing the best strategies for young children's learning. National Association for the Education of Young Children.