ภาวะผู้นำแบบปรับตัวได้: แนวทางและบทบาทในการบริหารการเปลี่ยนแปลงในยุคแห่งความไม่แน่นอน

ผู้แต่ง

  • วรกร ตรีเดช มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น, ขอนแก่น, ประเทศไทย
  • ศิวกร อินภูษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น, ขอนแก่น, ประเทศไทย
  • ยิ่งสรรค์ หาพา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น, ขอนแก่น, ประเทศไทย

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำแบบปรับตัวได้, นวัตกรรมองค์กร, การบริหารการเปลี่ยนแปลง

บทคัดย่อ

 ภาวะผู้นำแบบปรับตัวได้เป็นความสามารถเชิงกลยุทธ์ที่สำคัญในการบริหารองค์กรท่ามกลางความผันผวนของโลกดิจิทัล โดยมุ่งเน้นการวิเคราะห์และตอบสนองต่อความท้าทายที่ซับซ้อนอย่างมีประสิทธิภาพ ผ่านการบูรณาการระหว่างศาสตร์และศิลป์การบริหาร การสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ และการส่งเสริมนวัตกรรมอย่างต่อเนื่อง องค์ประกอบหลักของภาวะผู้นำแบบปรับตัวได้ประกอบด้วย การสร้างความเข้าใจสถานการณ์ การระบุความท้าทาย การระดมความร่วมมือ การสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเปลี่ยนแปลง และการพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง ผู้นำจำเป็นต้องพัฒนาคุณลักษณะสำคัญ อาทิ ความยืดหยุ่น ความสามารถในการปรับตัว การเรียนรู้จากประสบการณ์ การบริหารความขัดแย้ง และการสร้างแรงบันดาลใจ กลยุทธ์การพัฒนาภาวะผู้นำแบบปรับตัวได้ครอบคลุมการฝึกคิดเชิงระบบ การเรียนรู้ตลอดชีวิต การพัฒนาทักษะการจัดการความขัดแย้ง การสร้างความยืดหยุ่นทางจิตใจ และการสร้างเครือข่าย เพื่อนำองค์กรไปสู่ความสำเร็จท่ามกลางความท้าทายที่ไม่หยุดนิ่ง บริบทการเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัลต้องการผู้นำที่มีความเข้าใจเทคโนโลยีและสามารถสร้างนวัตกรรมอย่างต่อเนื่อง การบริหารการเปลี่ยนแปลงจึงเป็นกระบวนการบูรณาการที่ต้องอาศัยความเข้าใจ ความยืดหยุ่น และความมุ่งมั่นจากทุกภาคส่วนขององค์กร

เอกสารอ้างอิง

ธีระ รุญเจริญ และคณะ. (2564). ภาวะผู้นำแบบปรับตัวกับการบริหารการเปลี่ยนแปลงในสถานศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 22(3), 78–92.

นงลักษณ์ วิรัชชัย และคณะ. (2564). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำแบบปรับตัวกับประสิทธิภาพองค์กรในยุควิกฤต. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 27(2), 45–60.

รัตนา ดวงแก้ว. (2564). ภาวะผู้นำแบบปรับตัวของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคโควิด-19. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 16(3), 167–182.*

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2563). ภาวะผู้นำแบบปรับตัวในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 43(2), 1–15.

สุเทพ พงศ์ศรีวัฒน์. (2563). การพัฒนาภาวะผู้นำแบบปรับตัวในองค์กรยุคใหม่. วารสารบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(1), 25–38.

Adner, R. (2017). Ecosystem as structure: An actionable construct in strategy. Journal of Management, 43(1), 39–58.

Bartik, A. W., Cullen, Z. B., Glaeser, E. L., Luca, M., & Stanton, C. T. (2020). What jobs are being done at home during the COVID-19 crisis? National Bureau of Economic Research.

Brynjolfsson, E., & McAfee, A. (2017). Machine, platform, crowd: Harnessing our digital future. W. W. Norton & Company.

COSO. (2017). Enterprise risk management: Integrating with strategy and performance. Committee of Sponsoring Organizations of the Treadway Commission.

Davenport, T. H., & Harris, J. (2017). Competing on analytics: The new science of winning. Harvard Business Press.

Deci, E. L., & Ryan, R. M. (2000). The “what” and “why” of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Psychological Inquiry, 11(4), 227–268.

DeRue, D. S., & Ashford, S. J. (2018). Who will lead and who will follow? A social process of leadership identity construction in organizations. Academy of Management Review, 35(4), 627–647.

Glover, J., Rainwater, K., Jones, G., & Friedman, H. (2018). Adaptive leadership in the context of change and uncertainty. Journal of Leadership Studies, 12(3), 22–26.

Greengard, S. (2015). The Internet of Things. MIT Press.

Hamel, G., & Breen, B. (2007). The future of management. Harvard Business Press.

Heifetz, R. A., Grashow, A., & Linsky, M. (2009). The practice of adaptive leadership: Tools and tactics for changing your organization and the world. Harvard Business Press.

Horney, N., Pasmore, B., & O’Shea, T. (2018). Leadership agility: A business imperative for a VUCA world. People and Strategy, 41(4), 14–21.

Kotter, J. P. (2021). Leading change: Why transformation efforts fail. Harvard Business Review, 99(1), 86–95.

Marston, S., Li, Z., Bandyopadhyay, S., Zhang, J., & Ghalsasi, A. (2011). Cloud computing: The business perspective. Decision Support Systems, 51(1), 176–189.

Means, B., Toyama, Y., Murphy, R., & Macknight, C. (2013). The effectiveness of online and blended learning: A meta-analysis of the empirical literature. Teachers College Record, 115(3), 1–47.

Nonaka, I., & Takeuchi, H. (2019). The wise company: How companies create continuous innovation. Oxford University Press.

Northouse, P. G. (2021). Leadership: Theory and practice (9th ed.). Sage Publications.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-10-07

รูปแบบการอ้างอิง

ตรีเดช ว. ., อินภูษา ศ. ., & หาพา ย. . (2025). ภาวะผู้นำแบบปรับตัวได้: แนวทางและบทบาทในการบริหารการเปลี่ยนแปลงในยุคแห่งความไม่แน่นอน. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 11(4), 523–535. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/285151