ผู้นำและภาวะผู้นำ ที่พึงประสงค์
คำสำคัญ:
ผู้นำ, ภาวะผู้นำ,บทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอเพื่อวัตถุประสงค์ในการบริหารงานต่างๆ ให้บรรลุถึงจุดเป้าประสงค์ที่ตั้งไว้นั้นก็คือภาวะผู้นำ ถ้าผู้นำมีความสามารถในการเป็นผู้นำ เช่น มีความรู้ มีคุณธรรม มีความสามารถรอบด้านหรือมีภาวะผู้นำที่เหมาะสมแล้ว ย่อมทำให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ผู้ที่ทำหน้าที่ผู้นำนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งจะต้องศึกษา ทักษะต่างๆ ในการเป็นผู้นำ การที่จะเป็นผู้นำที่ดีได้นั้น ไม่ใช่เรื่องง่ายและไม่ใช่เรื่องยาก หากผู้นำ มีคุณธรรม มีความสามารถ มีทักษะ และประสบการณ์ ผู้นำควรมีลักษณะเด่น ดังนี้1) ผู้นำ คือ ผู้ที่มีอิทธิพลในทางที่ถูกต้องต่อการกระทำของผู้อื่น 2) ผู้นำ คือ ผู้ที่มีอิทธิพลในทางที่ถูกต้องต่อการกระทำของผู้อื่นมากกว่าคนอื่นในกลุ่มที่ปฏิบัติงานอยู่ 3) ผู้นำ คือ ผู้ที่ได้รับการเลือกตั้งจากกลุ่มเพื่อเป็นหัวหน้า 4) ผู้นำ คือ ผู้ที่ใช้อิทธิพลในการกำหนดเป้าหมายให้บรรลุเป้าหมายของกลุ่ม 5) ผู้นำ คือ ผู้ซึ่งได้รับตำแหน่งในสำนักงานและมีอิทธิพลในตัวสูง
References
สงวน นิตยารัมภ์พงศ์.(2554). ภาวะผู้นำ เพื่อการบริหารคุณภาพสู่ความเป็นเลิศ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มติชน.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). ภาวะผู้นำ : ความสำคัญต่อการพัฒนาคน พัฒนาประเทศ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต).(2559). พุทธวิธีการบริหาร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชญาณวิสิฐ (เสริมชัย ชยมงฺคโล). (2548). หลักธรรมาภิบาลและประมุขศิลป์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มงคลชัยพริ้นติ้ง.
พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2558). พุทธวิธีบริหาร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์วินดาต้า โปรดักส์.
พระศรีปริยัติโมลี (สมชัย กุสลจิตฺโต). (2558). สงฆ์ผู้นำสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสิริจันทนิวิฐ (บุญจันทร์ เขมกาโม). (2559). ภาวะผู้นำเชิงพุทธ. กรุงเทพฯ: นิติธรรมการพิมพ์.
กวี วงศ์พุฒ. (2555). ภาวะผู้นำ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาชีพบัญชี.
เดโช สวนานนท์.(2558). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ถวิล ธาราโภชน์. (2552). จิตวิทยาสังคม. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
นพพงษ์ บุญจิตราดุลย์. (2554). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพมฯ: บพิธการพิมพ์.
นิตย์ สัมมาพันธ์. (2556). ภาวะผู้นำพลังขับเคลื่อนองค์กรสู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: บริษัท อินโนกราฟฟิกส์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2556). ภาวะผู้นำ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
กิติ ตยัคคานนท์. (2550). เทคนิคการสร้างภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: เชษฐการพิมพ์.
ฉายศิลป์ เชี่ยวชาญพิพัฒน์ และคณะ.(2557).การบริหาร.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เถาวัลย์ นันทาภิวัฒน์. (2551). หลักการจัดการ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทองอินทร์ วงศ์โสธร. (2554). หลักและระบบบริหาร. พิมพ์ครั้งที่15. นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ธวัช บุณยมณี. (2565). ภาวะผู้นำที่ดีเลิศ. ออนไลน์, [แหล่งที่มา]: http://www.pochanukul.com, [23 กันยายน 2565].
นิตย์ สัมมาพันธ์. (2556).ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: อินโนกราฟฟิกส์.
รังสรรค์ ประเสริฐศรี. (2554). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
วิทูล แจ่มกลิ้ง. (2557). “พฤติกรรมผู้นำที่ควรจะเป็นของผู้บริหารโรงเรียนเอกชนอาชีวศึกษา”วิทยานิพนธ์ครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ศิริพร พงษ์ศรีโรจน์. (2550). องค์การและการจัดการ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: เทคนิค 19.
สมัย จิตต์หมวด. (2557). พฤติกรรมผู้นำ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุพานี สฤษฎ์วานิช. (2559). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่ : แนวคิดและทฤษฎี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรศักดิ์ ม่วงทอง. (2553). “พุทธธรรมกับภาวะผู้นำที่พึงประสงค์: ศึกษาเฉพาะกรณีกำนันและผู้ใหญ่บ้านจังหวัดนครศรีธรรมราช”, วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณทิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล.
อุทัย หิรัญโต.(2553). หลักการบริหารบุคคล. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
Dubrin. (2545). ภาวะผู้นำ : ออนไลน์, [แหล่งที่มา]: http://www.pochanukul.com, [23 กันยายน 2565].
Rensis Likert. (1997). The Human Organization. New York: McGraw – Hill,1967.
BarbaraKelleman.(ed).(1984). Leadership as a Political Act, in Leadership Multidisciplinary Perspectives. New Jersey: Prentice – Hall.
Hodge Billey J. & Herbert J. Johnson.(1970). Management and Oganization Behavior.New York: John Willey & Sons.
Ralph M. Stogdill.(1967). Personal Factor Associated with Leaderpship Survey of Literature in leadership. Marryland Penguin Books.
นันทวรรณ อิสรานุวัฒน์ชัย. (2550).“ภาวะผู้นำที่พึงประสงค์ในยุคโลกาภิวัตน์ : ศึกษาจากหลักพุทธธรรม”, วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Orway Tead.(1936). The Art of Leadership,7thed.New York: McGraw Hill Book.
