THAI TOURISM STRATEGY 2017–2021 AND BUDDHIST TOURISM

Authors

  • Phrakhru Sutadhambhani Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Khonkaen Campus
  • Phrahonda Vatasatto Mahachulalongkornrajviddhayalaya university Khonkean Campus
  • Jatuphum Ketchatuurat Mahachulalongkornrajviddhayalaya university Khonkean Campus

Keywords:

Strategies development plan, Thai Tourism, Buddhist Tourism

Abstract

     Tourism is considered to be a great benefit for the nation that can promote economy, social, culture, nature and environment. In order to promote tourism industry the ministry of tourism and sports with the department of tourism had created the tourism development plan 2nd version (2561 – 2564) which included the guideline for action and development plan face 5 under the vision “Thai tourism moving forward to develop Thailand to be the world leader in quality tourism” in order to promote economy, society and sustainability income The five strategies implemented were 1) developing tourist resource, goods and service 2) Infrastructure and facility development  3) tourism personnel development and community cooperation 4) create the balance of tourism and local market with Thai culture in order to promote trust and confidence. 5) The Collaborative management of tourism and international collaboration. In summary, the development of tourism strategy is significant because, 1) Thailand has many world leading attractions, 2) having balance growth, 3) with Thailand as the basic base, 4) enhancing the development of social and population wealth distribution and 5) sustainable development. The Buddhist tourism of Thailand is significant by using the Buddhist temples and location as the promotion theme.

References

กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2561 - 2564 ของกรมการท่องเที่ยว. วีไอพี ก๊อปปี้ปริ้น.
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2560). แผนปฏิบัติราชการ 4 ปี กรมส่งเสริมวัฒนธรรม (พ.ศ. 2561- 2564). กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2552). แนวทางการจัดการและส่งเสริมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
จุฑาภรณ์ หินซุย และ สถาพร มงคลศรีสวัสดิ์. (2557). แนวทางส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงพุทธ กรณีศึกษาวัดประชาคมวนาราม อำเภอศรีสมเด็จ จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 10(1). 52-53.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สามลดา.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

2020-06-30

How to Cite

Phrakhru Sutadhambhani, Vatasatto, P. ., & Ketchatuurat, J. . (2020). THAI TOURISM STRATEGY 2017–2021 AND BUDDHIST TOURISM. Journal of Buddhist Education and Research (JBER), 6(1), 448–464. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jber/article/view/246380

Issue

Section

Research Article