การบริหารจัดการเพื่อให้บริการประชาชนตามแนวคิด การบริหารจัดการยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

               การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหา แนวทางการปรับปรุง และตัวแบบแนวทางการปรับปรุงการบริหารจัดการเพื่อให้บริการประชาชนของกรุงเทพมหานครตามแนวคิดการบริหารจัดการยุคดิจิทัล  ระเบียบวิธีวิจัยของการศึกษาครั้งนี้ ได้ออกแบบรูปแบบการวิจัยให้เป็นวิธีการวิจัยแบบผสมโดยเน้นการวิจัยเชิงปริมาณเป็นหลักและใช้การวิจัยเชิงคุณภาพเป็นข้อมูลเสริม การวิจัยเชิงปริมาณเป็นการวิจัยเชิงสำรวจเพื่อให้ได้ข้อมูลจากประชากรเป็นจำนวนมาก โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล แบบสอบถามได้ผ่านการทดสอบเพื่อหาค่าความเที่ยงตรง ได้ค่าเท่ากับ 0.89 และผ่านการหาค่าความเชื่อถือได้ ที่ระดับ 0.85 ประชากร คือ ประชาชนทั้งหมดในเขตพื้นที่ของกรุงเทพมหานครที่ประกอบด้วยสำนักงานเขต 50 เขต จำนวน 5,682,415 คน ส่วนกลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนในพื้นที่สำนักงานเขต 4 เขต ของกรุงเทพมหานคร ได้แก่ เขตสวนหลวง เขตบางกอกน้อย เขตวังทองหลาง และเขตธนบุรี จำนวน 1,109 คน ซึ่งได้มาจากการคำนวณโดยใช้สูตรของ ทาโร่ ยามาเน่ การเก็บรวบรวมข้อมูลสนามดำเนินการระหว่างวันที่ 1-30 ธันวาคม 2562 เก็บรวบรวมแบบสอบ ถามที่สมบูรณ์กลับคืนมาได้จำนวน 972 ชุด/คน คิดเป็นร้อยละ 87.65 ของกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 1,109 คน สำหรับวิธีวิเคราะห์ข้อมูล เป็นการวิเคราะห์ในรูปตาราง รวมทั้งใช้รูป แบบการวิเคราะห์เชิงพรรณนา ส่วนสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเป็นสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ในส่วนของการวิจัยเชิงคุณภาพ เป็นการสัมภาษณ์แนวลึกเฉพาะผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างตามแนวคิดสโนว์บอลล์ และเป็นการสัมภาษณ์แบบตัวต่อตัว คนละไม่น้อยกว่า 60 นาที ด้วยแบบสัมภาษณ์แนวลึกที่มีโครงสร้าง

          ผลการศึกษาพบว่า (1) ปัญหาเกี่ยวกับการบริหารจัดการที่สำคัญคือ กรุงเทพมหาน ครปฏิบัติงานให้บริการประชาชนโดยให้ความสำคัญกับผลประโยชน์และความต้องการของประชาชนไม่มากเท่าที่ควร (2) แนวทางการปรับปรุงการบริหารจัดการที่สำคัญคือ กรุงเทพ มหานคร ควรปฏิบัติงานให้บริการประชาชนโดยยึดถือผลประโยชน์ ความต้องการ และความพึงพอใจของประชาชนเพิ่มมากขึ้น และ (3) กรุงเทพมหานครควรสร้างและนำตัวแบบแนวทางการปรับปรุงการบริหารจัดการเพื่อให้บริการประชาชนตามแนวคิดการบริหารจัดการยุคดิจิทัลไปปรับใช้เป็นกลุ่มตัวชี้วัดสำคัญของการปฏิบัติงาน และนำไปสู่การปฏิบัติจริงอย่างจริงจังและต่อเนื่อง รวมทั้งนำไปพัฒนาต่อยอดต่อไปในอนาคตด้วย โดยตัวแบบดังกล่าวควรประกอบด้วย 5 ด้าน เรียงตามลำดับความสำคัญจากมากไปน้อย ดังนี้ ด้าน 1) การให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ของประชาชน 2) ความเป็นประชาธิปไตย (3) ความสะดวกรวดเร็ว 4) ความน่าเชื่อถือ และ 5) การประสานงานอย่างเป็นเครือข่าย