กลวิธีการใช้ภาษาในการเล่าข่าวการเมืองของรายการข่าวเป็นข่าว
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ เพื่อศึกษากลวิธีการใช้ภาษาในการเล่าข่าวการเมืองของรายการ “ข่าวเป็นข่าว” โดยมุ่งเน้นที่การรวบรวม วิเคราะห์ และสังเคราะห์ผลจากข้อมูลข่าวที่ถอดเป็นตัวอักษรจากรายการที่ออกอากาศผ่านเว็บไซต์ Top News ในช่วงวันที่ 1 กุมภาพันธ์ – 30 เมษายน 2564 จากทั้งหมด 130 ข่าวที่คัดเลือกจาก 65 ตอน วิธีดำเนินการวิจัยใช้การวิเคราะห์เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพในการหาความถี่และลักษณะของกลวิธีการใช้ภาษาในข่าวการเมืองที่มีลักษณะเสียดสี ซึ่งรวมถึงกลวิธี เช่น การใช้คำถามเชิงวาทศิลป์, การใช้ถ้อยคำแสดงความคิดเห็น, การใช้ถ้อยคำประชดประชัน, การใช้ถ้อยคำพูดกระทบ, การใช้ถ้อยคำเหน็บแนม, การใช้ถ้อยคำแสดงความรู้สึก, การใช้ถ้อยคำเชิงเปรียบเทียบ, การใช้คำเรียก, การใช้ถ้อยคำล้อเลียน และการซ้ำคำ วลีและประโยค ผลการศึกษาพบว่า กลวิธีที่ผู้ดำเนินรายการใช้มากที่สุดคือการใช้คำถามเชิงวาทศิลป์ (26.92%) รองลงมาคือการใช้ถ้อยคำแสดงความคิดเห็น (25.38%) และการใช้ถ้อยคำประชดประชัน (23.08%) ผลลัพธ์เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความตั้งใจของผู้ดำเนินรายการในการกระตุ้นให้ผู้ชมเกิดการคิด วิเคราะห์ และตั้งข้อสังเกตต่อประเด็นทางการเมือง โดยอิงจากแนวคิดที่ว่าการเสียดสีเป็นการใช้ภาษาที่กล่าวอย่างอ้อมเพื่อชี้ให้เห็นถึงความเขลาและข้อบกพร่องของมนุษย์และสังคม นอกจากนี้ งานวิจัยยังได้อธิบายถึงการใช้ภาษาประชดประชันและการล้อเลียนที่ช่วยเพิ่มมิติส่วนตัวและกระตุ้นให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์ในเชิงลึก การวิจัยครั้งนี้เผยให้เห็นว่ารายการ “ข่าวเป็นข่าว” มีการใช้กลวิธีทางภาษาที่หลากหลาย ซึ่งไม่เพียงแต่ทำให้การรายงานข่าวมีความเข้าถึงง่ายและมีเสน่ห์เฉพาะตัว แต่ยังเป็นเครื่องมือสำคัญในการโน้มน้าวและกำหนดกรอบความรับรู้ของผู้ชมในประเด็นการเมืองที่ซับซ้อน ผลการศึกษานี้จึงมีส่วนช่วย ในการเสริมสร้างความเข้าใจถึงบทบาทของภาษาสื่อสารในข่าวการเมือง และเป็นแนวทางในการพัฒนารูปแบบการนำเสนอข่าวในอนาคต
เอกสารอ้างอิง
ญาดา ชาญบัญชี. (2551). ศึกษากลวิธีการใช้ภาษาในงานเขียนอารมณ์ขันของเกตุเสพย์สวัสดิ์ ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา. [ปริญญานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ].
ณัฐนันท์ ศิริเจริญ. (2557). การสื่อสารเพื่อการรู้เท่าทันสื่อและสารสนเทศจากสื่ออินเทอร์เน็ตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. [วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช].
ปวิรศา ประดิษฐศร. (2560). ปริเฉทการเล่าข่าวในรายการโทรทัศน์ : “เรื่องเล่าเช้านี้”และ “เรื่องเล่าเสาร์-อาทิตย์”. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ].
อชิระ ดวงหอม. พฤติกรรมการเปิดรับชม ความต้องการ และความพึงพอใจ ต่อทีวีดิจิทัลของผู้ชมในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์].
อุมาภรณ์ สังขมาน. (2559). กลวิธีทางภาษาในวัจนกรรมเสียดสีเพื่อสร้างความตลกขบขันของไทย. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 23(1), 154.
Gerald, G. F. (1971). The satiric stories: The impropriety principle. Illinois: Scott, Foresman and Company.
Chilton, P. (2004). Analysing political discourse: Theory and practice. Routledge.
Clayman, S., & Heritage, J. (2002). The news interview: Journalists and public figures on the air. Cambridge University Press.
Highet, G. (1962). The anatomy of Satire. Princeton University Press.
Lakoff, G., & Johnson, M. (1980). Metaphors we live by. University of Chicago Press.
Montgomery, M. (2007). The discourse of broadcast news. Routledge.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
หมวดหมู่
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 Journal of Buddhist Education and Research (JBER)

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

