The Relationship Between Motivation to Participate in Sports Activities for Athletes Success in Sports Competitions at the National Sports University “Physical Education Games”
Keywords:
Motivation, the Success of Athletes,, Physical Education GamesAbstract
This descriptive research, utilizing a correlational research design with an explanatory approach, aims to study and examine the relationship between motivation to participate in Physical Education Games and the success of athletes. Data were collected through a survey using a structured questionnaire on the motivation of athletes to participate in the physical education games. The participants were thletes who won medals in the competition. The sample size was determined using Krejcie and Morgan’s table, and 317 participants were selected through two-stage cluster sampling from four regions and nine campuses of the National Sports University. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, and Spearman's correlation coefficient, with the level of statistical significance set at 0.05. The research findings revealed that: the motivation to participate in the Physical Education Games among athletes who achieved success was as follows: Achievement/recognition motivation was very high, with a mean score of 4.27 (SD=0.90. Teamwork motivation was the highest, with a mean score of 4.32 (SD=0.87. Physical fitness motivation was also very high, with a mean score of 4.40 (SD=0.81). Mental fitness motivation had a mean score of 4.23 (SD=0.86). Social activity motivation was very high, with a mean score of 4.25 (SD=0.87). Excitement/fun motivation was very high, with a mean score of 4.44 (SD=0.81). Expression motivation was high, with a mean score of 4.12 (SD=0.95). Participation motivation was very high, with a mean score of 4.35 (SD=0.84). Lastly, skill development motivation was the highest, with a mean score of 4.52 (SD=0.76). The analysis of the relationship between motivation to participate in Physical Education Games and the success of athletes revealed the following: Achievement/recognition motivation showed a positive correlation with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.18). Teamwork motivation was positively correlated with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.17). Physical fitness motivation showed a positive correlation with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.19). Mental fitness motivation also had a positive correlation with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.20). Social activity motivation was positively correlated with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.17). Excitement/fun motivation showed a positive correlation with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.14). Expression motivation also had a positive correlation with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.17). Participation motivation was positively correlated with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.19). Finally, skill development motivation showed a positive correlation with success, with statistical significance at the level of P < 0.05 (r=0.11).
References
คุณัตว์ พิธพรชัยกุล. (2549). อิทธิพลของลักษณะเป้าหมายใฝ่สัมฤทธิ์ที่มีต่อแรงจูงใจในการเข้าร่วมกิจกรรมกีฬาของนักกีฬาระดับอุดมศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต วิทยาศาสตร์การออกกำลังกายและการกีฬา). ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.
เจษฏา จันทรประดิษฐ์. (2563). การศึกษาแรงจูงใจทางการกีฬาของนักกีฬาที่เป็นตัวแทนสถาบันการพลศึกษาในวิทยาเขตภาคใต้ที่เข้าร่วมการการแข่งขันกีฬาสถาบันการพลศึกษาแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 43. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกีฬาแห่งชาติ, 12(3), Article 3.
รัฐพงศ์ บุญญานุวัตร. (2559, 16 กันยายน). กีฬากับการสร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจและสังคม. มติชนออนไลน์. สืบค้นจาก https://www.matichon.co.th/columnists/news_287377
มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ฝ่ายกิจการนักศึกษาและกิจการพิเศษ. (2566). สูจิบัตรการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ครั้งที่ 46 “พลศึกษาเกมส์” วันที่ 2-11 กันยายน 2566. อ่างทอง : มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอ่างทอง.
มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ กลุ่มจัดการแข่งขันกีฬา. 2566. สรุปผลการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ ครั้งที่ 46 พลศึกษาเกมส์. อ่างทอง : สำนักกีฬา มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ.
บุญเรียง ขจรศิลป์. (2543). วิธีวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : หจก.พี.เอ็น.การพิมพ์.
สุวิมล ติรกานันท์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาตร์ : แนวทางสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์.
อรรถพล ภูดวงจิตร์. (2565). แรงจูงใจในการเล่นกีฬาวู้ดบอลของนักกีฬาวู้ดบอลไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาศาสตร์การกีฬาและการออกกำลังกาย). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อโณทัย งามวิชัยกิจ. (2022 18 พฤศจิกายน). การวิเคราะห์ช่วยชีวิต Spearman Rank Corelation (ไฟล์วิดีโอ). สืบค้นจาก https://www.youtube.com/watch?v=mFp XUnHexU
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. W.H. Freeman.
Best, John W. (1986) Research in Education. New Jersey : Prentice Hall Tnc.,.
Coakley, J. (2021). Sports in society: Issues and controversies (13th ed.). McGraw-Hill Education.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (1985). Intrinsic motivation and self-determination in human behavior. Springer Science & Business Media.
Vallerand, R. J. (2001). A hierarchical model of intrinsic and extrinsic motivation in sport and exercise. In G. C. Roberts (Ed.), Advances in motivation in sport and exercise (pp. 263–320). Human Kinetics.
Rosenkranz, R. R., Dixon, P. M., Dzewaltowski, D. A., McLoughlin, G. M., Lee, J. A., Chen, S., Vazou, S., Lanningham-Foster, L. M., Gentile, D. A., & Welk, G. J. (2023). A cluster-randomized trial comparing two SWITCH implementation support strategies for school wellness intervention effectiveness. Journal of Sport And Health Science, 12(1), 87-96
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Buddhist Education and Research (JBER)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.