รูปแบบแหล่งการเรียนรู้ตามหลักสัปปายะธรรม สำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นของแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร 2) พัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ตามหลักสัปปายะธรรม 3) ประเมินรูปแบบ และ4) นำเสนอผลการทดลองใช้ การวิจัยในครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร จำนวน 371 คน และทดลองใช้รูปแบบ โดยครูผู้สอน จำนวน 119 คน กลุ่มเป้าหมายจำนวน 15 รูป/คน และการสนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญ จำนวน 9 รูป/คน เครื่องมือในการวิจัย คือแบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และคู่มือการสนทนากลุ่ม สถิติที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยค่าความถี่ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการเขียนวิเคราะห์แบบสรุปความแบบเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพความต้องการจำเป็นของแหล่งการเรียนรู้ในโรงเรียน ทั้ง 7 ด้าน โดยภาพรวม มีความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก 2.องค์ประกอบของรูปแบบเชิงข้อความ คือ หลักการ วัตถุประสงค์ การบูรณาการ และการนำไปใช้ 3.การประเมินรูปแบบแหล่งการเรียนรู้ตามหลักสัปปายะธรรม สำหรับโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา กรุงเทพมหานคร ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 4. ความพึงพอใจในภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงลำดับจากข้อที่มากที่สุด ได้แก่ หลักการ วัตถุประสงค์ การบูรณาการ และการนำไปใช้ ตามลำดับ