ปัญหาและข้อผิดพลาดในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย ของนิสิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษ

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยของนิสิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษ โดยเน้นการตรวจสอบข้อผิดพลาดด้านโครงสร้างไวยากรณ์ การเลือกใช้คำศัพท์ กริยาวลี และการแปลสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อความถูกต้องและความชัดเจนในการถ่ายทอดความหมายในภาษาเป้าหมาย โดยเก็บข้อมูลจากแบบทดสอบการแปลและการสัมภาษณ์เชิงลึก เพื่อวิเคราะห์ลักษณะที่ส่งผลต่อข้อผิดพลาดและอุปสรรคในกระบวนการแปล ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าข้อผิดพลาดที่พบบ่อยที่สุดคือการแปลกาลและกาลลักษณะ (Tenses and Aspects) ร้อยละ 41.5 รองลงมาคือข้อผิดพลาดในการแปลกริยาวลี (Phrasal Verbs) ที่ไม่สอดคล้องกับบริบท ร้อยละ 28.7 ตามด้วยข้อผิดพลาดในการเลือกใช้คำที่มีความหมายหลากหลาย (Polysemy) ร้อยละ 18.2 และข้อผิดพลาดในการแปลสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม (Cultural References) ร้อยละ 11.6 การสัมภาษณ์นิสิตสะท้อนให้เห็นว่าสาเหตุหลักของข้อผิดพลาดเหล่านี้มาจากการขาดความมั่นใจในการปรับโครงสร้างและการตีความเชิงบริบทในภาษาเป้าหมาย นิสิตมักแปลโดยยึดตามตัวอักษรเนื่องจากขาดความมั่นใจในการตีความเชิงบริบทโดยกังวลว่าการปรับเปลี่ยนโครงสร้างอาจส่งผลให้ความหมายของต้นฉบับผิดเพี้ยน ข้อค้นพบนี้เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการพัฒนาทักษะการแปลที่เน้นการตีความความหมายเชิงบริบท การเลือกใช้คำศัพท์ที่เหมาะสม และความเข้าใจในบริบททางวัฒนธรรม เพื่อให้นิสิตสามารถถ่ายทอดความหมายได้อย่างถูกต้องและครบถ้วน